مددکاری جامعه ای

کودکان کار، مصرف‌کنندگان موادمخدر که از سوی جامعه طرد شده‌اند، به حاشیه‌ رانده‌شده‌ها و… تنها بخشی از دغدغه متخصصان علوم اجتماعی'>اجتماعی در نشست روز گذشته همایش سالانه اتحادیه علوم اجتماعی ایران با عنوان «مسئولیت اجتماعی علم و نقش انجمن‌های علمی» بود؛ همایشی که با جمع قابل‌توجهی از مددکاران اجتماعی و جامعه‌شناسان سرشناس برگزار شد. در یکی از پنل‌های تخصصی این همایش اما موضوع بر سر اهمیت مسئولیت اجتماعی و نقش مددکاران بود. آنجا که مددکار اجتماعی به‌عنوان مصلح اجتماعی شناخته می‌شود و در زمینه مسائل اجتماعی سیاست‌گذاری می‌کند. هرچند به‌گفته همان متخصصان، در کشور، مددکاران اجتماعی کار حرفه‌ای نمی‌کنند. آنها دغدغه نان و معیشت دارند و از آنها برای بازدیدها و رساندن نان و پنیر به افراد فقیر انتظار می‌رود: «قطعاً کسی که با دردهای اجتماعی آشناست؛ کسی که با افراد آسیب‌دیده در حاشیه شهرها نشست و برخاست داشته است، می‌تواند سیاست اجتماعی را تعریف کند و بهترین خدمت را برای جامعه هدف ارائه دهد.» این تنها بخشی از صحبت‌ سخنران‌ها در این نشست بود. آنها سعی داشتند نقش مددکاران اجتماعی را در توسعه جوامع و کمک به آسیب‌پذیرترین گروه‌های اجتماعی بازگو کنند.مسئولیت اجتماعی یک مفهوم کلیدیدر ابتدای جلسه حسین موسوی‌چلک، رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران که دبیری این نشست را برعهده داشت، با اشاره به اینکه مسئولیت اجتماعی یکی از موضوعاتی است که به اشکال مختلف درباره آن در حوزه‌های مختلف اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و حتی علمی صحبت می‌شود، گفت: «مسئولیت اجتماعی یکی از مفاهیم کلیدی است که در آخرین تعریف جهانی مددکاری اجتماعی در سال ۲۰۱۴ ارائه شده و می‌توان از آن به‌عنوان یکی از حوزه‌های مهم در راستای تحقق سلامت اجتماع مددکاری جامعه ای ...ادامه مطلب

مسئولین محترم ستاد مبارزه با مواد مخدر همگام با شهرداری تهران و فرمانده فراجا شبانه روز تلاش می کنند تا موضوع اعتیاد متجاهرانه را از میان بردارند و آن را به تعبیر جامعه شناسانه از یک مسئله اجتماعی به سطح یک پدیده بیاورند تا دیگر، مردم جامعه از آن شکایت نکنند. اقدام بسیار ارزشمندی است و هیچ عقل سالمی نمی تواند و نباید تلاش مدیران و دست اندرکاران را برای از بین بردن یک مسئله اجتماعی آنهم موضوع فراگیری مانند اعتیاد متجاهرانه را منکوب کند. گو اینکه در میان دستگیرشدگان حتما کاسبان اعتیاد و دزدان و طراران و رندان و فراریان هم هستند که اینگونه شناسایی می شوند. لذا دست مریزاد.فقط چند نکته را لازم است از یاد نبریم:اینکه بگوییم “رشد اعتیاد در کشور متوقف یا کاهشی شده است” دل همه را شاد می کند اما، بر اساس چه شواهدی این ادعای دل شاد کننده را بدون هیچ آزرم و عرق کردنی بیان کنیم؟ آمار اعتیاد را از کجا می آوریم که بر اساس آن ادعا کنیم رشد مصرف کمتر شده است؟ خوب است برای پژوهشگران حوزه اعتیاد این منابع در دسترس باشد تا دستکم درباره آن بحث های علمی کنند. آنقدر در اعلام عمومی آمارها پرهیز کردیم که به نظر می رسد دارد باورمان می شود.این که تا دهه فجر “انشااله آسیب اجتماعی را جمع می کنیم” هم دل همه را شاد می کند هر چند کمی کمتر از ادعای قبلی. اما اگر چند ثانیه میکروفون را خاموش کنیم و با خودمان خلوت کنیم و این جمله را مزمزه کنیم متوجه موضوع غریبی در آن می شویم. جمع کردن آیا به معنای از بین بردن است؟ یا به معنای شاهد چیزی نبودن. حتی ادعای “تمیز کردن چهره شهر” هم دل همه را شاد می کند چون اساساً “النظافه من الایمان”. اما تمیز می کنیم؟ یعنی چه؟ آیا به معنای آن نیست که بخشی از آنچه خلیفه الله است را مددکاری جامعه ای ...ادامه مطلب

دیروز مطلع این شعر را دکتر حمیدپور در کارگاه آموزشی گفتند که به نظرم جذاب بود. ایشان در وصف افراد "غیرذهن آگاه" و کسانی که وجه انجام دادنشان (دوواینگ) بر بودنشان (بیینگ) در تصمیم گیریها غالب است سخن می گفتند و این بیت مصداق یکی از مثالهایشان بود. گفت هر مردی که باشد بد گماننشنود او راست را با صد نشانهر درونی که خیال‌اندیش شدچون دلیل آری خیالش بیش شدچون سخن در وی رود علت شودتیغ غازی دزد را آلت شودپس جواب او سکوت است و سکونهست با ابله سخن گفتن جنون(مولوی) + نوشته شده در ۱۴۰۲/۱۱/۰۷ ساعت توسط Abbas Yazdani  |  مددکاری جامعه ای ...ادامه مطلب

رفتیم اگر ملول شدی از نشست مافرمای خدمتی که برآید ز دست مابرخاستیم و نقش تو در نفس ما چنانکهر جا که هست بی تو نباشد نشست مابا چون خودی درافکن اگر پنجه می‌کنیما خود شکسته‌ایم چه باشد شکست ماجرمی نکرده‌ام که عقوبت کند ولیکمردم به شرع می‌نکشد ترک مست ماشکر خدای بود که آن بت وفا نکردباشد که توبه‌ای بکند بت‌پرست ماسعدی نگفتمت که به سرو بلند اومشکل توان رسید به بالای پست ما + نوشته شده در ۱۴۰۲/۱۱/۰۷ ساعت توسط Abbas Yazdani  |  مددکاری جامعه ای ...ادامه مطلب

پژوهشی که یک ماه قبل، رونامه شرق رسانه ای کرد پیام عجیبی داشت. گزارش این پژوهش چند هفته بعد، سراسر وبسایتهای کشور را فراگرفت و کارشناسان درباره نتایج خیره کننده آن اظهارنظرات فراوان کردند. این پژوهش با عنوان سنجش و ارزیابی سرزندگی شهری با رویکرد ورزشی - فراغتی در سال ۱۴۰۱ در مرکز مطالعات و برنامه‌ریزی شهر تهران انجام شد و نشان داد که نزدیک به 81 درصد مردم تهران در مجموع اعلام کرده اند که وضعیت سرزندگی پایینی دارند. نزدیک 19 درصد هم گفتند که سطح سرزندگی شان متوسط است. همانطور که انتظار می رود نمره های پایین تر مربوط به ساکنین جنوب تهران بود و شمال شهری ها اوضاع نسبتا مناسبتری را گزارش کرده اند و این رابطه نه فقط وضعیت اقتصادی بلکه میزان بهتر آب و هوا و اکولوژی را هم دربرمی گیرد. هرچه گشتم اصل گزارش را ندیدم اما سینا صابریان که مدیر طرح و برنامه مرکز است و ظاهرا بر این طرح نظارت داشته می شناسم و می دانم که پژوهشگر متعهد و مستقلی است و حرف غیرعلمی نمی زند. بنابراین، کمی اعتماد کردم. هرچند تأکید این تحقیق بر ورزش و اوقات و اسباب فراغت است و سال 1401 هم سال شادی از نظر اجتماعی، اقتصادی و از همه مهمتر سیاسی نبود (امیدوارم داده های این پژوهش مربوط به قبل از تابستان 1401 باشد) اما در نهایت، یافته هایش شدیدا قابل تأمل است و قابل تعمیم به همه موجودیت شهری و اساسا حق بر شهر که در نهایت معلوم می شود نزدیک به 99 درصد مردم از حالشان راضی نیستند. البته یافته عجیبی نیست و هر کسی که فرصت کند در شهر تهران قدمی بزند، یافته ای مشابه را به چشم خود خواهد دید. ترافیک وحشت آور که ساعت ها رانندگان و مسافران را کنار هم نگاه می دارد. اینها فقط برخی از دلایل ایجاد این فضای دلمرده و ناسرزندگی است:هوای مددکاری جامعه ای ...ادامه مطلب

مددکاری جامعه ای ...

جلسه آنلاین خوبی بود. هرچند ترجیح می دادم نشست حضوری می بود و نظرات حضرات مشارکت کننده را می شنیدم و بحثی پرشورتر می شد اما باز شدن باب بحث، خود هیجان آور بود برای من. ممنون از دوستان صلح اندیش انجمن ملی صلح به ویژه خانم کاظم نیا برای فراهم کردن فضای گفتگو. + نوشته شده در ۱۴۰۲/۰۶/۱۷ ساعت توسط Abbas Yazdani  |  مددکاری جامعه ای ...ادامه مطلب

تقریبا همه اشعار سعدی قشنگ است و هزاربارخواندنی. این یکی از دردانه های بوستان سعدی است که خوب است هزار بار بخوانی و کیفور شوی:وه که گر من بازبینم روی یار خویش را / تا قیامت شکر گویم کردگار خویش رایارِ بارافتاده را در کاروان بگذاشتند / بی‌وفا یاران که بربستند بار خویش رامردم بیگانه را خاطر نگه دارند خلق / دوستان ما بیازردند یار خویش راهمچنان امید می‌دارم که بعد از داغ هجر / مرهمی بر دل نهد امیدوارِ خویش رارای رای توست خواهی جنگ و خواهی آشتی / ما قلم در سر کشیدیم اختیار خویش راهر که را در خاک غربت پای در گل مانْد مانْد / گو دگر در خواب خوش بینی دیار خویش راعافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن / ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش راگبر و ترسا و مسلمان هر کسی در دین خویش / قبله‌ای دارند و ما زیبا نگار خویش راخاک پایش خواستم شد بازگفتم زینهار / من بر آن دامن نمی‌خواهم غبار خویش رادوش حورازاده‌ای دیدم که پنهان از رقیب / در میان یاوران می‌گفت یار خویش راگر مراد خویش خواهی ترک وصل ما بگوی / ور مرا خواهی رها کن اختیار خویش رادرد دل پوشیده مانی تا جگر پرخون شود / بِه که با دشمن نمایی حال زار خویش راگر هزارت غم بود با کس نگویی زینهار / ای برادر تا نبینی غمگسار خویش راای سهی سرو روان آخر نگاهی باز کن / تا به خدمت عرضه دارم افتقار خویش رادوستان گویند سعدی دل چرا دادی به عشق / تا میان خلق کم کردی وقار خویش راما صلاح خویشتن در بی‌نوایی دیده‌ایم / هر کسی گو مصلحت بینند کار خویش را + نوشته شده در ۱۴۰۲/۰۱/۲۷ ساعت توسط Abbas Yazdani  |  مددکاری جامعه ای ...ادامه مطلب

جامعه ایران کماکان روزهای پر کشمکش و پر تب و تاب را می‌گذراند. تب و تابی که به نظر می‌رسد دیگر فقط سیاسی نیست و فقط به دلیل توسعه ناهمگون جامعه و گسترده شدن پاردم نهاد سیاست، همه آنها رنگ و بوی سیاسی گرفته و بخش مهمی از آن اساسا اجتماعی، صنفی، معیشتی یا حتی محیط زیستی است. اما حیوان خوش علف سیاست آنقدر پاردمش دراز شده که به هر طرف میچرخی پا بر دمش می زنی.از سوی دیگر، تعریف حداقلی دولت از اعتراضات باعث کم شماری حجم معترضین می‌شود و حکومت نیز با همین تحلیل، نقش خود و اجزایش را از یک اکتور سیاسی که به موقع و دقیق و قبل از بحرانی شدن اوضاع، کنشگری کرده شرایط را تغییر می دهد به یک ری اکتور سیاسی که تنها با مشاهده ناآرامی ها و در تب بالا واکنش نشان می دهد تعریف کرده است. راهبردی که البته اتخاذ آن محدود به نظام سیاسی حاضر نیست و در تاریخ معاصر نمونه های عینی بی شماری می‌توان در تایید آن برشمرد.در شرایط جاری، به نظر می‌رسد ضرورت دارد دسته بندی سه گانه معترض، موافق و ساکت که به لحاظ حجمی در تحلیل‌های حکومتی بسیار نامتقارن دیده می‌شوند باید عوض شود و جور دیگری به احوال ایرانیان امروز نگریسته شود.همه مردم سیاست بلد نیستند اما همه مردم با موضوعات اجتماعی سروکار دارند. بنابراین، پیشنهاد میکنم مردم امروز را بدون رنگ سیاسی، بلکه از حیث اجتماعی به دو دسته کلی موافقان و مخالفان وضع موجود تقسیم کنیم. در هر دو گروه، تقسیم بندی‌هایی وحود دارد که باعث می‌شود در یک سطح پایینتر، این تقسیم بندی با مرزهای سیالتری ایجاد شود. این البته کاملا طبیعی است که مرزبندی ها با نگاه غیرسیاسی با مرزبندی سیاسی فرق کند. مثلا در شهرهای مرزی کشور اعضای یک فامیل ممکن است در دو سوی مرز باشند و فارغ از دعواهای سیاسی د مددکاری جامعه ای ...ادامه مطلب

رخدادهایی که نه فقط در چند ماهه اخیر، که در سالهای اخیر در سرزمین مان در حال وقوع اند عوارض فراوان دارند. عوارض سیاسی و اقتصادی اش را به روشنی دیدیم که نه، با استخوانهایمان لمس کردیم. اما عوارض جانبی اجتماعی، فرهنگی بی شماری هم هست که دردش ده ها سال بعد به سراغمان می آید و عجب دردی خواهد داشت. عوارضی که فعالین اجتماعی مانند مددکاران اجتماعی همین امروز هم به روشنی در کار با آسیب پذیرترین مردم در صورت تک تک ایرانان مشاهده می کنند. کشاکش حاکمان و مردمان در "راعی و رعیت" یا " شهروند و دولت" بودن فضا را برای ضعیف ترین طبقات اقتصادی در کشور ناتاب آور ساخته است. زوال اعتماد در قطعات مختلف جامعه به بی اعتمادی در میان اعضای خانواده رسیده است و زوال ارج و قرب قانون میان مردمان از سطح اندام های اساسی کشور گذر کرده به سطح سلولهای بنیادین رسیده است. اصرار ناظمان بر حفظ وضع موجود به هر قیمتی در مقابل اقتضای جامعه برای تغییر، ستون فقرات جامعه را خم کرده است. فکری باید کرد برای این نارضایی که در عموم مردم شکل گرفته و–به قول خواجه نصیر- از اهالی قلم و شمشیر گرفته تا اهالی تجارت و زراعت از وضع موجود مضطرب گردیده اند. فشار مضاعف اما بر گرده گروهی می آید که در قانون گذاری ها برایشان محل از اعراب وجود ندارد. اضطراب موجود در جامعه گریبان همه را گیرانده؛ گروهی برای حفظ ساخته ها یا یافته ها یا بافته هایشان، گروهی برای ارتقایشان، و گروهی برای دینشان درگیرند. در این میانه اما باور کنیم که گروهی برای بقای جانشان درگیرند. گروهی بی نان و نوا، بی هیچ صدایی در گوشه ای به آرامی در حال جان دادن اند. آری جان می دهند گروهی از همان بنی بشر که "اشرف مخلوقات خدایند" و دولتیان یا راعیان یا حاکمان، "مسئول" امنیت مددکاری جامعه ای ...ادامه مطلب